มาแลกเปลี่ยน ไปรรวันแรกแล้วรู้สึกโดดเดี่ยว กดดันT___T ขอกำลังใจค่ะ

ความจริงไปมาตั้งแต่เมื่อวาน แต่ยังไม่ได้เข้าห้องเรียนค่ะ วันนี้เข้าห้องเรียนไปเจอเพื่อนๆเป็นครั้งแรก ในใจคิดว่าเค้าจะแบบตื่นเต้นรุมล้อม แต่มาเจอจริงๆเค้าทำเหมือนเราไม่มีตัวตน เราก็ไปนั่งที่ตัวเองสักพักค่อยลองเดินมาชวนพวกเขาคุย (ตอนนั้นมีกลุ่มนึงรุมแมกกาซีนแฟชั่นอยู่ รรญล้วน) ถามก่อนว่าห้องน้ำอยู่ไหน เขาก็ตอบแบบกระตือรือร้นดี แบบออกท่าออกทาง ก็เลยโล่งอกว่าเขาจะโอเค ไปเข้าห้องน้ำเสร็จก็กลับมาก็ชวนคุยต่อ มาถามว่าทุกคนชื่ออะไร ทุกคนดูตอบแบบไม่อยากตอบ ต้องให้เราชี้ไปที่เค้าเค้าถึงจะบอกว่าชื่ออะไร พอบอกชื่อครบเค้าก็หันไปดูแมกกาซีนกันต่อแบบไม่สนใจเราเลย โดนปล่อยเคว้งเลย คนอื่นๆในห้องก็ดูเฉยชาเมินเรามาก เราก็คิดว่าเค้าคงไม่อยากคุยกับเราก็เลยกลับไปนั่งที่ตัวเอง ทำเป็นหยิบนู่นนี่มาทำจนกว่ากริ่งจะดัง หลังจากนั้นทุกคนจะไปรวมกันที่หอประชุม ร้องเพลงสวดมนต์กันเพราะเป็น รร คริสต์ ทำกันทุกเช้า ถึงตอนนั้นก็ชื่นใจหน่อยแบบมีคนมาคุยด้วยสี่ห้าคน เค้าก็พาเราไปเข้าแถว แต่เพื่อนส่วนใหญ่ก็เมินเราอยู่ดี เท่าที่สังเกต เราไปอยู่รรคริสต์ญล้วนมันก็เลยดูแบบไฮโซๆหน่อย ทุกคนดูหยิ่งๆแบบบอกไม่ถูกอะ แล้วแบบเราเดินไปไหนก็มีแต่คนมอง มองแบบจิกๆหน่อยอะไม่ใช่แบบเฟรนด์ลี่ แล้วดูท่าจะขี้นินทาด้วย เคยได้ยินแบบ ริวกักเซย์วะวารุ่ย(นรต่างชาติอะแย่) ไรเงี้ย ถ้าฟังไม่ผิดนะคือใช่อะ พูดแบบคิดว่าเราฟังภาษาเขาไม่ออกอะ ตอนกลางวันดีหน่อยมีเพื่อนมาชวนนั่งกินข้าวด้วยกัน แต่เรารู้สึกอึดอัดเหมือนเป็นคนนอกอะ คือเค้าคุยกันเองแล้วเราไม่เข้าใจเงี้ย คือเราเรียนภาษามาหนึ่งปี คิดว่าตัวเองเก่งในระดับนึงแล้ว แต่พอมาอยู่คือพูดไม่ได้ ฟังไม่ออก เราก็อยากจะชวนทุกคนคุยด้วยเยอะๆแต่ไม่รู้จะพูดยังไง ภาษาอังกฤษเค้าก็ไม่เข้าใจ พอเขามาคุยด้วยแล้วเห็นเราพูดไม่รู้เรื่องฟังไม่ออกเค้าก็เลิกคุย แล้วในห้องมีสามสิบคน เราก็เลยเลขที่31 แถวที่เขานั่งมันเป็น 6x5 พอดีเป๊ะ เราก็เลยงอกไปอยู่หลังสุดคนเดียว รู้สึกโดดเดี่ยวมาก เวลาเรียนก็ไม่มีครูหรือนรสนใจเลยว่าแบบ เออเธอไม่มีหนังสือดูด้วยกันได้นะ ที่เขาแจกให้ทำอย่างนี้นะ เหมือนเรานั่งเป็นวิญญาณหลังห้องเลยอะ ครูประจำชั้นก็แล้วใหญ่ เมินเฉยเรามากแถมดูน่ากลัว แบบไม่ไนซ์ไม่เทคแคร์ ทำท่าทางเหมือนไม่มีเราอยู่ในห้องอะ แล้วทุกวันตอนเช้าเราจะโดนจับไปเรียนภาษาญี่ปุ่นกับเพื่อนๆต่างชาติอีกห้าคน ถือว่ามีนรต่างชาติเยอะมากใน รร ถึงว่าทุกคนถึงเฉยๆกับเรา เวลาเรียนแบบเครียดมาก คือแทบทุกคนเค้าเรียนแบบจริงจัง เอาโล่ แล้วเค้าเอาอันยากๆมาให้เราเรียน ยากไปเราก็เบื่อ แถมกดดัน เพราะทุกคนเก่งมาก แบบสื่อสารคล่องมากทั้งที่คนจีนข้างๆเค้าเรียนแค่สิบเดือนแล้วมาอยู่ได้เดือนเดียว เราก็เลยโมโหตัวเองมาก คือแบบเรียนมาตั้งเยอะทำไมมาถึงแล้วความรู้หายไปไหน เค้าเอาข้อสอบบทก่อนๆมาให้ทำคือทำไม่ได้เลย คำช่วยคือแบบแยกไม่ออกไม่รู้จะใส่อะไรลงไป แต่ทุกคนแบบคล่องปรื๋อ ทำได้หมดเลย แถมยังมีการบ้านทุกวันแล้วคือมันส่งวันต่อวัน กลับมาก็เหนื่อยแล้วแบบง่วงมากแต่ก็ต้องทำเพราะเราเห็นเพื่อนๆแบบทำเสร็จเรียบร้อย รู้สึกกดดันมาก ทำไมเราทำไม่ได้ทั้งที่ก่อนมาก็เรียนเยอะอะ แถมพูดไม่ได้ฟังก็ไม่ออก ฟังอะไรไม่รู้เรื่องเลย อึดอัดมาก เคยคิดแบบอยากย้ายโรงเรียน ไปที่ที่แบบเค้าใส่ใจเรามากกว่านี้ มีนรต่างชาติน้อยๆหรือเราแค่คนเดียวเนี้ยะ จะได้แบบไม่เปรียบเทียบ ตอนนี้เริ่มอยากกลับไทยแล้ว ที่ที่แบบมีคนรักมีคนใส่ใจเราไม่เมินเฉยแบบที่คนที่นี่ทำ